‘Japanese television, Japanese television!! Can we ask you some questions?’ We komen net door de deuren van de douane van Narita airport – Tokyo, het is voor ons 2 uur ’s nachts, en we beginnen onze reis door Japan met een interview voor de nationale televisie. De eerste tien dagen van onze zeven weken durende reis verblijven we in Tokyo. Hieronder een update van de eerste drie dagen vol verwonderingen, met Sake, Tamagotchi’sen Sushi.

Tokyo bestaat uit vierentwintig wijken en is als geheel zo groot als onze randstad. Je wordt wakker in Rotterdam, gaat lunchen in Utercht en avondeten in Amsterdam en dan weer terug naar Rotterdam. Om de stad zo goed als mogelijk te leren kennen, verblijven we in drie verschillende wijken. In Taito – Nui hostel, in Minato-ku – Zabutton hostel en in Asakusa – Khaosan Tokyo Origami hostel.

Wat gelijk opvalt, is dat veel Japanners met mondkapjes lopen en, voor ons doen, bijna hysterisch met zakdoeken in de weer zijn. Als je verkouden bent of verschijnselen vertoont van, draag je een kapje. We voelen ons bezwaard als we een keer kuchen of niezen en vragen ons af wanneer we ook aan een kapje moeten beginnen, hopelijk niet.

Shibuya

Met de metro reizen we af naar Shibuya. De wijk met het Lost in Translation kruispunt. De metroreis voelt als een Wie is de Mol-spel, alsof je elke keer een speurtocht moet afleggen voor naar het volgende level, nogal leuk! Het kruispunt is gaaf om te zien, vooral in de spits.


Destiny, Sake en Yoshinoya

Continu omringd door muziekjes uit alle winkels, zingende poppetjes en mega enthousiaste reclames struinen we door de straten van Shinjuku. We lunchen bij Muji -mijn lievelingswinkel in Japan, nemen de lift omhoog voor uitzicht over Tokyo. De dag sluiten we af in een iniminibar waar we kennismaken met vier soorten Sake en de werkende Japanner. Zij vertellen ons in gebrekkig Engels en met hulp van Google Translate over Hansje Brinker en bedanken ons voor wat Nederland voor ze heeft betekend, dat laatste nemen we maar voor lief aan. Wij leerden de belangrijkste woorden: campay: proost en hai: ja. De iniminibar is groot genoeg voor vijf mensen en opgepropt eindigt de avond met acht mensen en nog meer Sake cadeau omdat het ‘destiny’ is dat we elkaar vanavond hebben ontmoet en dat moet je vieren. Op de terugweg eten we een kom Ramen in Yoshinoya, een Japanse soort Mc Donalds, waar we om de naam alleen al niet voorbij mochten lopen.

Japanners in het wild

De dingen die je niet plant of die niet in een boekje staan, zijn het leukst. Ik wilde deze reis graag langs een basisschool en op de tweede ochtend komen we er een tegen. In uniform en in de kou zijn kinderen op een gymveld aan school aan het gymen. Opvallend is dat de kinderen gewoon doorgaan met wat ze moeten doen en op een enkele na zich niet laten afleiden door ons kijken.


Later op de dag komen we in de tuin van het paleis verschillende groepen gepensioneerden tegen die vrijwillig op hun knieën het onkruid tussen het gras aan het uitplukken zijn. Een vrouw van de groep spreekt Engels waaraan we meer kunnen vragen. Vol trots vertelt ze dat ze dit werk vrijwillig doen en zelf voor alle reiskosten en maaltijden moet zorgen. Elke dag kiezen ze een andere tuin uit waar ze kunnen wieden en zo wisselen de groepen de paleistuin af. Al kruipend en hurkend verplaatsen de oude mannen en vrouwen zich als een zwerm bijen over het veld waar de groepen witte en oranje hesjes elkaar soms overlappen.




Japanse technologie: Tamagotchi’s en sla op de 11e verdieping

In Tokyo Station hopen we niet te verdwalen en een sushi lunch te scoren. We verdwalenden wel en vinden op een van de verdiepingen onder de grond een Tamagotchi winkel en Pokemon winkel (naast alle andere Nijntje, LEGO en nog zo veel meer). In 1997 was ik de gelukkige eigenaar van een Tamagotchi en nog steeds is de Tamagotchi geliefd speelgoed onder de Japanner.

In de wijk Ginza lopen we een papierwinkel binnen van negen verdiepingen, een snoepwinkel. Alles is mooi vormgegeven. Veel hout, wit en eenvoud. Heel leuk om te zien! Bij de lift ontdekken we dat er nog meer verdiepingen met de trap te bereiken zijn, waaronder op de elfde verdieping: farm. Grappend op de trap dat we allemaal koeien zullen tegenkomen, worden we verrast door allemaal kassen met sla. Een mannetje knipt zorgvuldig alle blaadjes bij en rijenlang groeien verschillende soorten sla naast elkaar omhoog naar perfectie. Je kunt het zo gek niet bedenken, alles kan in Japan.

Sushi, ramen, wasabi en soba noodles

De supermarkten zijn het leukst! We kochten al een aantal keer iets anders dan we dachten dat we kochten. De schappen puilen uit met groene thee sappen, koekjes, thee of saus. Een heuse Sushi train met veel wasabi en als afscheidscadeau een sushi-gum zijn we rijker. Maar ook aten we een ondefinieerbare groene (pistache?) bal van slijm en ramensoep met groente en weet ik niet wat.

Van hier tot Tokyo

Dit is nog maar het begin. Onvoorstelbaar wat nog gaat komen! De vragen stapelen zich op: waar zijn de vogels in de bomen en hebben Japanners honden? Die zie op straat. Of hoe kan deze stad zo schoon zijn zonder prullenbak op straat? Heb je tips of kun je ons in contact brengen met iemand in Japan, we horen het graag! Mail naar contact@marielouisevandorp.nl of yoshi@yoshituk.nl.

Volg voor meer dagelijks beeldmateriaal @marielouisevd op Instagram.